මට මාව පේන්න
ගත්තම මට මං ගැනම ලැජ්ජ හිතෙනවා. ඉතිං මට ඔබව පේන්න පටන් ගත්තම....
තමන්ට තමන්ව
නොපෙනී අනුන්ව පේන්න පටන් ගත්තාම අනුන්ගෙ වැරදි, අඩුපාඩු පේන්න පටන් ගන්නවා. තමන්ව
තමන්ට නොපෙනීම තමයි ලෝකයේ තියෙන ලොකුම අඩුව. සියලු අවුල් අනෙකා විසින් හදපු අවුල්.
ජීවත් වන සමාජ ක්‍රමය, සංස්කෘතිය, නීතිය, සදාචාරය, ආගම, දේශපාලනය මේ සේරම අනුන්
හදපුවා. අනුන් හදපු අවුලක තමන්ගෙ අවුලත් තියාගෙන ජීවත් වීම කොහොම අවුලක්ද?
නිරවුල් හොඳ
සමාජයක් හදන්න උත්සාහ කරන මිනිස්සු අවුල් නැති මිනිස්සුද? නෑ... එයාලත් අවුල්
මිනිස්සු. දැන් බණ දේශනාකරන හාමුදුරුවෝ අවුලක් නැති අයද? සමහර හාමුදුරුවරු
ගිහියන්ටත් වඩා අවුල් කාරයොනේ. සියල්ල අනිත්‍යයයි කියලා බණ කියන හාමුදුරුවෝ පන්සලේ
ඉඩමට රණ්ඩු වෙනවා. නඩු කියනවා. සිංහල ජාතිය නිත්‍ය කරන්න හදනවා. මුස්ලිම් ජාතිය
නිත්‍ය වෙනවා, සිංහල ජාතිය අනිත්‍ය වෙනවා වගේ අවුල් කතා කියන හාමුදුරුවෝ නැද්ද?
තමන්ට තමන් නොපෙනීමේ අවුල තමයි මහා අවුල් ජාලයක් නිර්මාණය කරන්නේ.
මම නම්
කාටවත් උපදෙස් දෙන්න, ජීවිතේ කියලා දෙන්න යන්නෙ නෑ. මට මාව තාම හරියට පෙනුණෙ නෑ.
මම මං ගැන දන්නෙ නැතුව මම කොහොමද ඔබ ගැන දන්නේ. නොදන්න දෙයක් ගැන දැන ගැනීම, කියා
දීම වෙනම දෙයක්. හැබැයි ජීවිතේ ගැන දැන ගැනීම වෙනම දෙයක්. ජීවිතේ ගැන අනුන්ගෙන්
දැනගෙන තමන්ගෙ ජීවිතේ මොකක්ද කියලා තමුන් හොයාගන්න ඕනේ. එහෙම නොවී අනුන්ගෙන්
ජීවිතේ ගැන දැනගෙන, ඒ අනුව ජීවත්වීම තේරුමක් නැති වැඩක්. එතකොට ඔබ ජීවත් වෙන්නේ
අනුන්ට ඕන විදිහට. ටයිම් ටේබල් ජීවිත මට නම් හරි යන්නෙ නෑ. විභාගවලට පාඩම් කරන්න
නම් ඒක හරි යනවා. ටයිම් ටේබල් ජීවිත ගත කළාම භෞතික බොහෝ දේ හම්බ වෙනවා. හැබැයි
ජීවිතේ මඟ හැරෙනවා. සමහරු ලිංගිකව හැසිරෙන්නෙත් ටයිම් ටේබල් එකට අනුව වෙලාව වෙන්
කරගෙනද කියලත් හිතෙනවා. ඒ තරමට ප්ලෑන් කරලා ජීවිතේ.
ප්ලෑන් කරපු
ජීවිත ගත කරන මිනිස්සු අතරේ එහෙම නැති මිනිහෙකුට ජීවත්වීම අමාරුයි. සමාජ
ගනුදෙනුවලදී, මානුෂික කරුණුවලදී ඔවුන් අසරණයි. මම නම් දැන් පුදුම විදිහට හුදෙකලා
වෙලා ඉන්නේ. මට මහා විශාල තනිකමක් දැනෙනවා. මට මාව පේන්න පටන් ගත්තම, මට මං ගැන
ලැජ්ජා හිතුණාම, මම මාර බොරුවක්නෙ මේ කරමින් ඉන්නේ කියලා හිතුණාම තනිවෙන්න තමයි
හිතෙන්නේ. මට මාව පේන්න පටන් ගත්තාම අනුන්වත් හොඳට පේනවා. එතකොට අනුන් ගැනත්
ලැජ්ජා හිතෙනවා. දුක හිතෙනවා. අපි මහා බොරුවක් ඇතුළේ පුංචි ඇත්තවල් හොයන්න දුක්
විඳින මිනිස්සු.
No comments:
Post a Comment