එන්න එන්න හැමදේම පරණ වෙනකොට අවුරැද්ද විතරක් අලුත් වෙනවා. අලුත් අවුරැදු සුබ පැතුම්වල අඩුවක් නෑ. හැමෝම සුබ පතා ගන්නවා. ඒක හරිම යාන්ත්‍රික වැඩක් කියලා මට හිතුණා. හැඟීම් නැතිව ප්‍රකාශ කරන හිස් වචන.... එස්.එම්.එස්. ඒත් සමාජයක් ඇතුළේ සංස්කෘතික ජීවිත ගතකරන මිනිස්සුන්ට අලුත් අවුරැදු සුබ පැතුම අවශ්‍ය දෙයක්. සංස්කෘතිය කියන්නේ මිනිස්සු නිර්මාණය කරගන්න දෙයක්. මිනිස්සු හදාගන්න දෙයක්. කාලය ගත වීමත් දැන් සංස්කෘතියක්. අලුත් අවුරැද්ද උපන් දිනය, වෙසක්, පොසොන්, නත්තල් මේ හැම දේකටම නිශ්චිත කාලරාමු මිනිස්සු විසින්ම හදාගෙන... ස්වභාවදහම තුළ කාලය යනුවෙන් දෙයක් තියෙනවද කියන එක දාර්ශනික ගැටලුවක්. ස්වභාවදහම තුළ අවුරැදු, මාස, දින, පැය ගණන් නෑ.
ඉරිදා, සඳුදා, අඟහරැවාදා කියලා ස්වභාවදහම තුළ ලියවෙන්නේ නෑ. එහෙනම් කවුද අවුරැදු, මාස, දිනවලට නම් දාලා හැදුවේ. මිනිසා... මිනිසා තමයි කාලයට අර්ථකථන දුන්නේ. එළිනෙවා... රූ වෙනවා... සෘතු වෙනස් වෙනවා... ස්වභාදහම වෙනස් වෙනවා. මේවා තමයි මිනිසාට කාලය ගැන සංකල්පයක් ඇති කළේ. ඒ අනුව තමයි කාලය මනින ක්‍රම මිනිසා හදාගත්තේ. වර්තමාන දින දර්ශනය සූර්යාගේ ගමනට ගැළපෙන විදිහට රෝමයේ ජූලියස් සීසර්ගෙ කාලයේදී හදපු එකක්නේ. ඒක පහළොස් වන ශත වර්ෂයේදී පාප්තුමාගේ අණ පරිදි ලෝකයේ පිළිගත් දින දර්ශනය බවට පත්වුණා.
දැන් අපේ ජීවිතය තීරණය කරන්නේ ඔන්න ඔය දින දර්ශනය. අවුරැද්දට දින තුන්සීය හැට පහක් නැතුව දින දාහක් විතර දාගන්න නම්, දින දාහකින් තමයි අවුරැද්දක් ගෙවෙන්නේ. කාලයත් මිනිස්සු නිර්මාණය කර ගත්ත සංකල්පයක්. අපේ මිනිස්සු හිතන්නේ සංස්කෘතිය ස්වභාවික දෙයක් කියලා. ඒක තමයි ජාතිආගම්වලට බෙදිලා මරා ගන්නේ. මේ සේරම අපි හදාගත්ත විකාර. මිනිස්සුව හදාගන්න දේවල් වෙනුවෙන් ගහමරා ගන්නේ පිස්සුවටද... මේක මගේ රට, මේක මගේ ජාතිය, මේක මගේ ආගම, මගේ ජාතිය සුළු ජාතිය වෙනවා. සංස්කෘතිය විනාස වෙනවා. මට නම් මේවා මහ විකාර. මිනිස්සු හදාගත්ත දේවල් විනාස වෙනවා තමයි. වෙනස් නොවිච්ච සංස්කෘතියක් ලෝකෙ තියෙනවද? මිනිස්සු හදාගත්ත දේවල් වෙනවා. විනාස කරනවා. අපේ රට, අපේ ජාතිය, අපේ ආගම කිය කියා... දඟලන හැමෝම අපේ රට කියලා අනෙක් ජාතියට අපේ රට කියන හැඟීම නැති කරනවා. අපේ ආගම කියලා අනෙකාගේ ආගම පාගලා දාන්න හදනවා. මොකද කාලය හා අවකාශය ඇතුළෙ තමන්ගෙ දේවල් ස්ථිර කර ගන්න. තමන්ගෙ මතය තමයි හරි කියලා කියන්න. මේ සංස්කෘතික ජීවිත ඇතුළෙ හරි දේ තියෙන්නෙ... සමාජයට හානියක් නොකර සමාජය අවුල් නොකර ජීවත් වෙන කෙනාට. හැබැයි මිනිස්සුන්ට එහෙම ඉන්න බෑ. එයාලා පක්ෂ, කණ්ඩායම් හදාගෙන ජාති, ආගම් බෙදාගෙන එක එක මතවාද ඔළුවට අරගෙන ඒ මත වෙනුවෙන් සටන් කරනවා. මේ වැඩේ අවසානයක් නෑ... කෙළවරක් නෑ....
මං කියකියා හිටියේ කාලය ගැන. කාලය ගැන විවිධ සංකල්ප ලෝකය පුරා ගොඩගැහිලා තියෙනවා. විවිධ දාර්ශනිකයෝ, විද්‍යාඥයෝ කාලය ගැන විවිධ විදිහට අර්ථකථන කරලා තියෙනවා. ග්‍රීක දාර්ශනිකයෝ, නූතන බුද්ධිවාදී දාර්ශිකයෝ ආගමික නායකයෝ... කාලය ගැන දක්වල තියෙන අදහස් ලිවීම තේරැමක් නැති වැඩක්. ඒකට මේ ලිපිය ප්‍රමාණවත් නෑ. මම තාමත් හිතන්නේ මිනිස්සුන්ට දැනුම නෙමෙයි අවශ්‍ය අවබෝධය. දැනුම බෙදාගන්නවට වඩා ඒ දැනුම තුළින් ලැබෙන අවබෝධය, බෙදාගන්න එක තමයි වැදගත්. දැනුම තියන මිනිස්සු පණ්ඩිතයි. කුහකයි. ආත්මාර්ථකාමීයි. හැබැයි අවබෝධය ලබාගන්න මිනිහට පණ්ඩිත වෙන්න, කුහක වෙන්න දෙයක් නෑ. මම දන්නවා සමහර මිනිස්සු ඔය අහවල් පොත කියවලා තියෙනවද ? අහවල් චිත්‍රපටය බලලා තියනවද කියලා අහනවා.
උත්තරේ නෑ කිව්වොත්, ඒ මනුස්සයව මෝඩයෙක් විදියට සලකනවා. හැබැයි ඒ මෝඩයා අර උගතගෙන් ඇහුවොත් තමුසේ මේ පොත කියවලා තියෙනවද කියලා උගතා කිව්වොත් නෑ කියලා උගතත් මෝඩයා වෙනවා. පොත් කියවලා තියන ප්‍රමාණය අනුව මිනිස්සුන්ගෙ බුද්ධියෙ ප්‍රමාණය මනින එක තේරැමක් නැති වැඩක්. ඔය මහා උගතුන්ව ආශ්‍රය කළොත් තේරෙයි ඔවුන්ගෙ අවබෝධය බිංදුවයි කියලා. ජීවිතයේ ගතයුතු කිසිමදෙයක් නෑ කියලා. මේ කාලේ උගත්තු මොන තරම් දේශනා තියනවද ? බණ කියනවද? සමාජය ශිෂ්ට කරන්න හදනවද ? කෝ වැඩක්වෙලා තියෙනවද? හොරා, මිනීමරැවා, දූෂිතයා කියලා දැන දැනම උන්ටම කතිරෙ ගහන මිනිස්සු ජීවත් වෙන රටක් මේක.
මේ ලිපියටත් සැලසුමක් නෑ, ලියාගෙන ආවේ කාලය ගැන... දැන් යන්නෙ වෙන කොහොවත්. මට නම් සැලසුමකට අනුව ජීවත් වෙන එක අන්තිම අමාරැ වැඩක්. ජීවිතේ ප්ලෑන් කරපු මිනිස්සු ඒ ප්ලෑන් එක්කම වයසට යනවා. පුදුමාකාර විදිහට ජීවිතේ සැලසුම් කර ගන්න මිනිස්සු අපේ සමාජයේ ඉන්නවා. ඔවුන් ලිංගිකව හැසිරෙන්නෙත් ප්ලෑන් එකට අනුව. මගේ මිත්‍ර‘යෙක ඉන්නවා එයා ගාමන්ට් ෆැක්ටරියක මැනේජර් කෙනෙක්. මිනිහාගෙ ජීවිතේම ප්ලෑන්... අවුරැදු තිහ වෙද්දි අවුරැදු අටක ළමයෙක් ඉන්නවා. කාර් එකක් තියෙනවා. ගෙයක් තියෙනවා. උඹලාට තිස් පහක් වෙලත් මොනවත් නෑනේ කියලා යාළුවා කියනවා. මම හිනාවෙනවා... මිනිස්සු කාලය කළමනාකරණය කරගෙන සතුටක් ලබනවා. මගේ යාළුවට සතුට ගෙනාවේ මිනිහා මිනිහට සතුටු විදියට කාලය තුළ ජීවිතේ විවිධ අරමුණුවලට ළඟා වෙච්ච හින්දා. හැබැයි ඒ වෙනුවෙන් මිනිහා පුදුමාකාර දුකක් විඳිනවා. කාලය තුළ අරමුණු ජයගන්න දුක් විඳින්න වෙනවා. ඒ කාලය තුළ භෞතික දියුණුවක් හරි, ආධ්‍යාත්මික දියුණුවක් හරි ලබන්න නම් දුක් විඳින්නම වෙනවා.
මං කිව්වනේ කාලය ගැන විවිධ මත තියනවා කියලා. පශ්චාත් නූතනවාදීන් කියනවා මේ තොරතුරැ තාක්ෂණයේ, ජනසන්නිවේදනයේ බලපෑම හින්දා කාලය හා අවකාශය සංකෝචනය වෙලා කියලා. ඒ කියන්නේ අකුලලා... කුඩා කරලා... ඇයි එහෙම වෙන්නේ. මේ සමාජය හරිම වේගවත්... සන්නිවේදනය වේගවත්... ලංකාවේ හයිවේ හදන හින්දා, පාරවල් කාපට් කරන හින්දා ගමනාගමනයත් වේගවත් වෙලා. වේගය වැඩි වුණාම කාලය ගතවීම දැනෙන්නේ අඩුවෙන්. ඉස්සර ගාලු පාරෙන් මුහුද බලබලා ගාල්ලට යනකොට මොනතරම් කාලයක් දැනුනද? හයිවේ එකේ ගාල්ලට යනකොට එහෙම දැනෙන්නෙ නෑ. ඒක නින්දෙන් ගාල්ලේ. ඈත අතීතයේ මිනිස්සු පයින් යනකොට, කරත්තෙවලින් යනකොට කාලය මොන තරම් දැනෙන්න ඇතිද? ඒ අනුව මනුෂ්‍ය අවකාශය විතරක් නෙමෙයි, ඒ අවකාශය ඇතුළෙ තියන සියලු සම්බන්ධතා සංකෝචනය කරලා. මට මතකයි අනූව දශකය... අසූව දශකය... ඒ දශක දිග වැඩියි. මතකයන් වැඩියි. හැබැයි දෙදාහේ දශකය වේගයෙන් ගෙවිලා ගියා. දැන් ඊට වඩා වේගයෙන් කාලය ගතවෙනවා කියලා දැනෙනවා. අපේ අම්මලා, තාත්තලා අතීතය ගැන මොනතරම් දේවල් කියනවද? අපේ ආච්චිලා, සීයලා ඊටත් වඩා දේවල් කියනවා. ඒ කාලෙත් එකම විදියට අද වගේම ඉර පායලා බැහැලා ගියා. හැබැයි ඒ කාලේ අවකාශය ලොකුයි. මිනිස්සු පැය ගණන් කතා කරකර හිටියා. මළ ගෙවල්වල දවස් හත යනකම් නිදිමැරැවා. අද මළ ගෙවල්වල දොළහ, එක වෙද්දි හැමෝම මාරැ වෙනවා. වැඩ වැඩියි. මනුෂ්‍ය සම්බන්ධතා පවත්වන්න වෙලාවක් නෑ. පෙම්වතා ගැන, පෙම්වතිය ගැන ෆැන්ටසි නෑ. කොහේ හිටිත් වේගයෙන් සම්බන්ධ වෙන්න පුළුවන්. තනිවෙලා හිතහිතා ඉන්න දෙයක් නෑ. පෙම්වතුන් හම්බවෙන වේගයෙන්ම වෙන්වෙලා යන්නෙත් ඒකයි. විරහ වේදනාවේ කාලයත් දැන් වේගයෙන් සංකෝචනය වෙනවා. පාරට බැස්සම මොන තරම් ලස්සන කෙල්ලොද? එක පෙම්වතියක් වේගයෙන් මාරැ වෙනවා. කසාද බැදපු එවුන් හොරෙන් මාරැ වෙනවා. සියල්ල වේගවත්. ස්වභාවික හැරයාම්, වෙන්වීම්, ප්‍රතික්ෂේප වීම් හරිම වේගවත්. දැන් මිනිස්සු අනෙකා වෙනුවෙන් දුක් වෙන්නේ නෑ. බුදු දහමේ අනිත්‍යතාව තේරැම් අරගෙන නෙමෙයි. මේ වේගයත් එක්ක දුක්වෙවී ඉන්න බෑ. ඒකටත් වෙලාවක් නෑ.
මේ කාල අවකාශය තුළ පවතින වේගය අනාගතයේ වෙන ආකාරයේ මානුෂීය සම්බන්ධතා නිර්මාණය කරයිද? සියලු මනුෂ්‍ය සම්බන්ධතා නැති කරයිද ? තව මනුෂ්‍ය සම්බන්ධතා ඇති කරයිද ? කියලා අපි දන්නෙ නෑ.
මම
No comments:
Post a Comment