මීට අවුරුදු දොළහකට විතර කලින් මගේ බඩේ ලැප්රස්කොපි පරීක්ෂණයක් කලා .ඒක ශල්‍යකර්මයක්ම තමා සම්පුර්ණයෙන් සිහිනැති කරලා කැමරා හයිකරපු අඩු බඩ ඇතුළට දාල කරණ වැඩක් .මරණය කියන්නේ මොනවගේ අත්දැකීමක්ද කියන එක මට පොඩිකාලේ ඉදන්ම අද වෙනකම් තියන ප්‍රශ්නයක් .ඔලුව පිස්සු වැටෙනකම්ම ඕක හිතනවා .ඉතින් මම හිතුවා මට සිහිය නැති කලාම එක්කොආපහු සිහිය එන එකක් නෑ කියලා .මේ ශරීරයෙන් අයින් වෙලා පාවී පාවී පරීක්ෂණය කරණ විදිහ බලන්න පුළුවන් වගේ දේවල් හිතහිතා ට්‍රොලියෙන් ශල්‍යගාරය ඇතුළට ගියා .ඔයාට අපි සිහිය නැති කරනවා කියලා අතේ තිබුණ කැනියුලා එකට මොනවාද විද්ද .සිහිය නැතිවෙන්නේ නැතුව ඉන්න පුලුවන්ද කියලා.ත් හිතුවා .මොන .අත දිගේ මොනවාද හීතලට යනවා වගේ දැනුනා .එකපාරට කළු උනා. ඊටපස්සේ මොනවත් දන්නේ නෑ. පැය හයක් විතර බඩ ඇතුලේ වැඩේ යනවා. මම මෙලෝ දෙයක් දන්නේ නෑ .මට හිතෙනවා මරණයත් ඒ වගේ. එකපාරට කළු වෙනවා එච්චරයි .නැවත ඉපදෙන කථා .සුවර්ගය .අරවා මේවා සේරම ජිවත් වෙලා ඉන්න මිනිස්සුන්ට ඕනේ කරණ කතන්දර කියලා මට හිතෙනවා .නැවත සිහිය එනකොට මම ආපහු මේ ලෝකෙට ඇතුල් වෙනවා .එතකොට මම ඉන්නවා කියලා දැනෙනවා .එකපාරට කළු වෙනවා වැඩේ එතනින් ඉවරයි .....